جوب کشی روستا برای هدایت بهتر اب برای ابیاری زمین های کشاورزی

جوب کشی روستا برای هدایت بهتر اب برای ابیاری زمین های کشاورزی
آمار نفوس و مسکن :
در حال حاضر در روستای قره داش ۸۰ خانوار زندگی می کنند و بیش از ۴۰۰ نفر جمعیت روستا را تشکیل می دهد.
امکانات روستا :
روستای قره داش در زمان قبل از انقلاب بین روستا های حومه از امکانات مناسبی برخوردار نبوده و جزء روستاهای پیشرفته منطفه نبود ولی خوشبختانه بعد از انقلاب ، روستا در حال پیشرفت می باشد .
امکاناتی که در حال حاضر در روستا موجود می باشد عبارتند از :
خانه بهداشت و در مانگاه :
در حال احداث به علت نبودن پیامانکار فعلا در حالساختمی باشد !!!
کتابخانه :
کتابخانه روستا مدت ۸ سال است که افتتاح شده و مشغول فعالیت بود .
ولی متاسفانه بعد نوسازی مسجد روستا ، کتابخانه روستا به کلی تعطیل و کتاب های کتابخانه ، بدون استفاده و خاک خورده در حسینه روستا ، قرار گرفته هست !(قابل توجه مسئولین )
خطوط تلفن ثابت :
سیستم تلفن در روستا طی سالهای اخیر راه اندازی شده که تمام اهالی روستا دارای یک خط تلفن سیار می باشند .
آب لوله کشی :
آب لوله کشی در روستا از گذشته وجود داشته که مدتی بلااستفاده بود. ولی مجددا طی سالهای اخیر راه اندازی شده و در حال استفاده است .
قابل توجه مسئولان ::که تابستان ها به علت کمبود اب ، بعضی از اهالی به خاطر تعصب های بی مورد که واقعا جای تاسف دارد ، اب رو از کانال لوله کشی در میارن ، و برای ابیاری استفاده می کنند ، که حتی شیر اب برای مصرف خانگی یک ساعت هم برای منازل تو طول روز استفاده نمی شود !!!
جناب اسمتون رو گذاشتین اداره اب و فاضلاب ماهنشان!! دریغا که جز ۶ ماه یک بار !!!اونم ،برای کلر زنی اگه تشریف بیارید کلی هم همت کردین !!
این نظارت ها و کنترل ها واقعا به عهده کیه ؟!!
دفتر پست بانک روستای قره داش
دفتر پست بانک ، در روستا طی سالهای اخیر راه اندازی شده که تمام اهالی روستا و روستاهای همجوار (قاضی کندی،تازه کندو...) یک شماره حساب در این پست بانک دارند،و فیش های پرداختی ، از طریق این دفتر انجام می گیرد .
برق:
روستاي قره داش از سال ۱۳۷۰ داراي برق مي باشد.
مدارس ابتدائی و راهنمایی :
در روستا دو مدرسه وجود دارد که یکی ابتدائی و دیگری راهنمایی است .
واحد نفت رسانی :
که کار تهیه و توزیع نفت به اهالی را انجام می دهد .از روستای همجوار روستای قاضی کندی انجام میگیرد
همچنین تعدادی مغازه , و وانت های دست فروش در روستا فعالیت می کنند که کار تهیه و توزیع خار وبار را بر عهده دارند .
پارک شهرداری
که در رورودی روستا ساخته شده برای سرگرمی بچه ها روستا
آمار و امکانات روستای قره داش
كهليك اوتي در زبان تركي يعني بوته كبك در فارسي به آن كاكوتي مي گويند به طبعيت از همان كلمه تركي كهليك اوتي . اين گياه هر چند خواص بسيار مشابهي با آويشن دارد ولي شكل ظاهري آن كمي متفاوت مي باشد ، بدينصورت كه فاصله برگ هاي روي ساقه در آويشن كمي بيشتر از فاصله برگ ها در كهليك اوتي مي باشد و در روي بوته تراكم كهليك اوتي بيشتر از آويشن ديده مي شود . در منطقه ايي كه كهليك اوتي مي رويد معمولاً آويش نيز وجود دارد ولي نسبت گياه كهليك اوتي به آويشن به مراتب بيشتر مي باشد .
يك گياه ديگر نيز به عنوان چاي كوهي مورد استفاده قرار مي گيرد كه به آن توكليجه ( پرز دار ) مي گويند كه با آويشن و كهليك اوتي كاملاً متفاوت است .
ستقامت جسمی، تقویت حس حدس و تجسم
● اهداف جزئی: استفاده صحیح از اوقات فراغت
● تعداد بازیکن: حداقل 8 نفر
● سن بازیکنان: 9 الی 14 ساله
● ابزار لازم: ندارد
● محوطه بازی: حداقل یک اتاق
● شرح بازی: بچه ها به دو گروه مساوی تقسیم می شوند. به قید قرعه یا شیر و خط، دو گروه عقب و جلو مشخص می شوند و در فاصله ی یک متری پشت سر هم قرار می گیرند به طوری که نفرات گروه جلویی افراد گروه پشت سر خود را شناسایی کرده اند و به نام می شناسند.
حال دستهای خود را مانند دوربین جلو چشمان خود قرار می دهند تا به غیر از روبرو جایی را نبینند.
یک نفر از گروه عقب پیش آمده و یواشکی با یک انگشت خود یکی از افراد گروه جلویی را هل داده و به پیش می برد. یکی از رفقایش می گوید: (رفیق تو را کی برد؟) و او باید جواب دهد: فلانی، که اسم یکی از نفرات گروه عقبی می باشد.
چنانچه فلانی، درست اسم همان فردی باشد که او را پیش می برد آنگاه از همانجا سوار بر پشت هل دهنده می شود و تا خط گروه خود سواره می آید. و دو گروه سر جای خود انجام وظیفه می کنند.
اما اگر اسم مذکور درست نبود و غلط از آب درآمد باید همان بازیکن گروه جلویی نفر هل دهنده را تا خط گروه خودشان بیاورد که ضمناً جای دو گروه و نقش آنها عوض می شود. این بازی در برخی نقاط استان به " جوجه گوزی" و "مرجی مرجی" نیز معرف است. در بازی مرجی مرجی سوال و جواب بین دوستان و فرد چشم بسته به شرح زیر است :
مرجی مرجی جانیمین دردی سنی کیم آپاردی؟ منی محسن آپاردی
● نکات: در این بازی به هنگام سوارکاری، تفاوت هیکل ها، بازیکنان ریزنقش را دچار اشکال خواهد کرد. پس لازم به نظر می رسد مربی هنگام برگزاری بازی، از کودکان هم سن و سال و هم قد و قواره استفده کند.
● نتیجه بازی: کودک با اجرای این بازی ضمن تمرکز حواس دقت نظر را پرورش داده و قدرت تجسم را بارور می کند.
بازيکنان دست يکديگر را مىگيرند و زنجيرى درست مىکنند. يک نفر از ميان آنها استاد شده و از آنها سئوالاتى مىکند و همگى با گفتن 'بله' به او جواب مىدهند و هربار با تقليد صداى حيوانى از زير دستهاى زنجيرشده ٔ يکديگر رد مىشوند تا جائىکه همه ٔ دستها قفل شود. آنگاه زنجير را آنقدر مىکشند تا از جائى پاره شود .
اصطلاحات محلی روستای قره داش
گون: آفتاب
گونوک: آفتاب درخشان
اَفتوپرس : آفتاب پرست
آل پلنگی : مانندپوست پلنگ
آل پیسه : سیاه وسفید
آن تریک : تحریک
آردبیز : الک دانه ریز
آرمه : ویار
آسک : آسیاب دستی
بازیکنان دو گروه میشوند. افراد يک گروه دستها را روى شانههاى هم مىگذارند و دايره مىزنند. یک نفر از افراد همين گروه دور حلقه می گرددتا ازافرادگروه محافظت کند و گروه ديگر بايد سعى کنند خيز برداشته و بىآنکه پای فردمحافظ به آنها اصابت کند روى دوش بازيکنان داخل حلقه بپرند. اگر موفق شوند، تا آخر آن دور بازى سوار هستند ولى اگر پای محافظ به کسى اصابت کرد او بايد جاى خود را به يارى که درون حلقه بوده عوض کند
یکی از بازیهای محلی که بیشتر و پیش تر در روستاها انجام می شد دُرنه بازی بود. معمولا دُرنه کمربند یا طناب یا شاید تکه چرم بلندی بود که نوک آن بر روی دایره ای بزرگ به قطر تقریبی ۴ یا ۵ متر قرار می گرفت. درون محیط دایره بسته به تعداد شرکت کنندگان در بازی ۴ یا ۵ یا بیشتر نفرات قرار گرفته و به فواصل منظم کمربند های خود را بر روی لبه ی دایره قرار داده و با قرار دادن پا یا دست بر روی آن از آن نگهداری می کردند. گروه بیرونی دایره که رقبای گروه داخلی دایره بودند بایستی به نحوی دُرنه را از گروه داخلی می ربودند که با نوک پای افراد محافظ دُرنه یا کمربند تماسی نداشته باشند. فردی که داخل دایره بود نبایستی تماسش را از نظر بدنی با داخل دایره قطع می کرد حالا حتی اگر دستش را داخل دایره می گذاشت و با نوک پا جائی از بدن رقیب را لمس میکرد رقیب از بازی اوت می شد و تا پایان بازی صبر میکرد تا جزء کتک خورهای داخل دایره قرار بگیرد.اگر فرد بیرونی موفق می شد دُرنه را به دست آورد فرد داخل دایره بایستی تا پایان بازی داخل دایره بماند تا او نیز در پایان جزء کتک خورها باشد . در صورتی که تمام دُرنه ها از بیرون جمع می شدند افراد داخل دایره توسط افراد بیرونی با ضربات تازیانه ی دُرنه ها تنبیه می شدند که این قسمت از بازی هیجان فراوانی داشت. هر چه تعداد افراد داخل دایره بیشتر بود شور و غوغای بازی بیشتر می شد. در این مرحله نیز افراد کتک خور بایستی دُرنه را از افراد بیرونی در حالیکه داخل دایره بودند می گرفتند تا تعداد کتک زننده ها کمتر شود.با باز پس گیری کمربندها دور بعدی بازی شروع می شد. در دور بعدی بازی جای افراد عوض می شد و گروه بیرونی به داخل دایره رفته و بازی از نو شروع می شود.
اين بازي نوعي رقص مردانه است و در مراسم عروسي و ختنه سورون و جشنها برگزار مي شود. بازي كن همراه با آهنگ ساز و نقاره حركت پاهاي خود را تنظيم مي كند. شخصي كه تركه را در دست گرفته سعي مي كند آن را به پاي حريف خود بزند حريف نيز با چوب بلند و كلفتري كه دارد سعي مي كند مانع برخورد تركه به پاي خود شود. برنده كسي است كه چوب را به پاي حريف بزند با آنكه مانع از كتك خوردن خود شود.
موادلازم:آردبرنج-روغن-شکر-زعفران-گلاب-خلال بادام یاپسته-پودرنارگیل-
طرزتهیه:روغن راگرم می کنیم آردبرنج رابه آن اضافه می کنیم وتفت می دهیم .شکروگلاب وزعفران رابه آن اضافه می کنیم وبرروی حرارت ملایم خوب به هم میزنیم تاآماده شود.برای تزیین ازخلال پسته یابادام وپودرنارگیل استفاده می کنیم.
موادلازم:کارده- خُرده برنج - آرد – آبغوره –دوغ – نعنا –نمک وفلفل – ادویه –پیاز –روغن
طرزتهیه : کارده راباآرد می کوبیم درون یک ظرف می ریزیم دوغ ،آبغوره ،نعنا، نمک وفلفل رابه آن اضافه می کنیم.باتوجه به سلیقه افراد برای سفت یا شل بودن غذا مقداری خرده برنج به ان اضافه می کنیم وآب جوش درون آن می ریزیم .درب آن رامحکم می بندیم وبه وسیله پتومحکم می پیچیم تا هوا به ان نرسد.تا سه روز دراین حالت بماند.روز چهارم آن را روی اجاق گاز می گذاریم ودرحال جوش امدن غذا کم کم به ان آب جوش اضافه می کنیم .بعداز پانزده دقیقه که جوش خورد پیاز داغ می گیریم وبه ان نمک وفلفل ونعنا اضافه می کنیم ودرون آش می ریزیم .زمانی که آش کاملا رقیق شد غذای ما اماده است وان رااز روی اجاق برمی داریم .
نکته : کارده نوعی سبزی محلی است که در کوههای زاگرس رشد می کند ودارای برگ برنده ا ی است که برای پاک کردن وخرد کردن آن باید ازدستکش استفاده شود.
مادلازم : روغن –نان – شکر
طرزتهیه : روغن راگرم می کنیم نان راخردکرده وبه آن اضافه می کنیم وبعدمقداری شکرراروی آن می پاشیم.اکنون غذاآماده ی مصرف می باشد.
مواد لازم: گوشت – نخود – لوبیا – رب گوجه – پیاز – ادویه – شملیز – نمک وفلفل –
طرز تهیه: گوشت را سرخ کرده پیاز رابه آن اضافه می کنیم وتفت می دهیم بعد مقداری ادویه،نمک وفلفل،وشملیز درون غذا می ریزیم .نخود ولوبیارا به آن اضافه میکنیم ومقداری آب ولرم به آن اضافه میکنیم.باتوجه به رنگ غذا مقداری رب گوجه به آن اضافه می کنیم.حرارت اجاق رازیاد می کنیم تاجوش بخورد سپس درب غذا رامحکم می بندیم وحرارت را کم می کنیم .منتظرمی مانیم تاغذاجا بیفتد.برای سروغذا باتوجه به سلیقه ی افراد یخنی را با نخود کوب نرم می کنیم.
مواد لازم :شیر –برنج –نمک
طرزتهیه: برنج راباآب می پزیم ووقتی کاملا نرم شد شیر را به آن اضافه می کنیم.مقداری نمک درون آن می ریزیم ومی گذاریم باحرات ملایم پخته شود.
موادلازم : رشته – سبزی –نخود – عدس –لوبیا –پیاز –نعنا –کشک –ادویه –نمک وفلفل
طرز تهیه : پیاز داغ می گیریم بعد سبزی رابه آن اضافه می کنیم به اندازه لازم آب ولرم به آن اضافه می کنیم .نخود،لوبیا وعدس هم که ازقبل پخته شده را می ریزیم درون آش وحرارت اجاق رازیادمی کنیم تاخوب جوش بخورددرآخر رشته رابه آن اضافه می کنیم وحرارت راکمتر می کنیم تا رشته ها خوب نرم شود.برای ترئین آش ازنعنا داغ وکشک استفاده می کنیم .
موادلازم: خُرده برنج –دوغ – سبزی (اسفناج –برگ چغندر –توروشوک )- پیاز – روغن –نعنا- زردچوبه –نمک وفلفل
طرزتهیه :ابتداخُرده برنج رابامقداری آب وسبزی می گذاریم بپزدتاخوب نرم شود .پیاز را با نعنا وزردچوبه سرخ می کنیم وبه مخلوط پخته شده خُرده برنج وسبزی اضافه می کنیم تا مدتی کوتاه برروی حرارت ملایم بماند(درروستای فتوح آباد شله گفته می شود)درمرحله آخر دوغ رابه شله اضافه می کنیم وحرارت اجاق رازیاد می کنیم تابه جوش بیاید.چنددقیقه بعداز جوش آمدن غذا آماده تناول می باشد.
نکته : توروشوک نوعی سبزی محلی می باشد.
مقدار مصرف :
یک قاشق مرباخوری (حدود 5 گرم) در یک فنجان آب جوش دم کرده (پس از 3 دقیقه) 2 تا 3 بار در روز مصرف کنید.کرم موضعی : 2 تا 3 بار در روز ، هر بار کمی کرم ، روی موضع مالیده شود.عوارض جانبی :ممکن است به طور نادر واکنش های خفیف آلرژیک بروز نماید و در صورت مصرف بیش از اندازه ممکن است سردردـ پیدایش زخم در دهان ـ ورم چشم ـ تعریق زیاد بروز می کند.به دلیل خاصیت رقیق کنندگی خون ، بیمار حداقل 7 روز قبل از عمل جراحی مصرف گیاه را قطع کند
عکس گل ها طبیعی، از طبیعت روستای قره داش با افتخار تقدیم می شود .همین طور که میدونید ،همیشه طبیعت روستا یه سری زیبایی داره ، که با چشم باید دید ، و قابل وصف نیست ، اما با این حال امیدوارم از این عکس های که براتون تهیه کردم خوشتون بیاید .
قارچ طبیعی که در زبان مردم روستای قره داش گوبلک نامیده می شود یکی از محصولات طبیعی است که سرشار از پروتئین می باشد.قارچ طبیعی دردوره زمانی اخر فروردین تا پایان اریبهشت در طبعیت اطراف روستا می روید. اهالی قره داش معتقدند در روزهای بارانی هنگامی که رعد و برق رخ می دهد به دلیل شوک وارده به پوسیده بوته یونجه ،یا گیاه ریشه دار ، که حامل گرده های قارچ می باشند قارچ ها به صورت یکباره از زمین بیرون میایند و افتاب پس از باران ان ها را رشد می دهد.
درسالهای نه چندان دور وقتی درفاصله اواخر فروردین تا پایان اردیبهشت وقتی که رعد و برق اسمان منطقه را نوازش می کرد مردان روستا بی اختیارمی گفتند: اول گوبلک ماله منه .
رفتن به صحرای اطراف روستا و یافتن قارچ یک فعالیت تخصصی است. که افراد نا بلد نمی توانند در دسترسی به ان موفق باشند.قدیمی ها معتقد بودند یافتن قارچ بستگی به شانس افراد دارد و در رابطه با یافتن قارچ افراد را به دو دسته خوش شانس و بد شانس تقسیم می کردند و اصطلاحا”می گفتند فلانی نقشش می گیرد یا نمی گیرد. گرچه باورهای افراد قدیم را نی توان با مباحث امروزی تطبیق داد ولی انها برای باورها یشان دلایل موجهی داشتند.در سالهای نه چندان دورمردم از رفتن به کوه و پیدا کردن قارچ دو هدف را دنبال می کردند. تفریح و نوبرکردن قارچ برایشان بسیار اهمیت داشت و وقتیکه در اوج خستگی پاها یک قارچ پیدا می کردند با صدای بلند صلوات می فرستادند به نحوی که دیگر همراهان متوجه می شدند که فرد مورد نظر قارچ پیدا کرده است.سپس با احترام کنار قارچ می نشستند،ان رابا یک نوع احترام به قارچ و طبیعت می کندند وبر ان بوسه می زدند.
بزرگترين نشانه بهار درروستای قره داش گل نوروز است . گلي كه در زبان فارسي با نام زنبق شناخته مي شود. زنبق وحشي كه يادآور آمدن فصل بارش باران هاي مدام و رعد وبرق و قوس وقزح است . هركسي كه اين گل را براي نخستين بار به ميان مردم مي آورد از آنان هديه دريافت مي كرد. او با اين عمل خود پيك بهار عنوان مي يافت .بنظر من این گل در باورهای دینی پیش از اسلام منطقه نیز جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است . شاید به همین دلیل نیزهرکسی که چشمش به این گل می افتاده است ،صلوات می فرستاد و جای نگهداری آن وسط اوراق قران کریم بود .
فقط دوستان نظر یادتون نره !!
اینم از چندتا عکس از طبیعت روستایی قره داش امیدوارم خوشتون بیاد .
عکس های از طبیعت نو بهاری روستا
هرچقدر از طبیعیت زیبایی روستامون براتون بگم بازم کمه!!!
کاش بازدیدکنندگان عزیز تو روستا بودن ، و خودشان از نزدیک از طبیعیت بکر روستا نهایت لذت رو می بردن ، بنده حقیر هم شاید تنها بتوانم با این عکس ها ،گوشه ای کوچیک از زیبای روستای قره داش رو به نمایش بزارم .
اینم از طبیعیت لاله زار روستا
این آبشار در 5 کیلومتری جنوب غربی روستای قره داش و در مسیر یکی از شاخه های فرعی رودخانه قاضی کندی بنام آبشار حسن شر شر قرار دارد . این آبشار از ارتفاع 8متر به داخل محوطه حوضچه که در محل ریزش ایجاد شده می ریزد در کل محوطه آبشار زرات و پودر مانند آب در هوا معلق است و به دلیل بالا بودن رطوبت نسبی محیط روی تخته سنگ ها نیز پوشیده از خزه و گلسنگ است .
انگیزه های جذب گردشگر
محیط پیرامون آبشار به دلیل ریزش آب از ارتفاع زیاد در محل آبشار به صورت غباری از قطرات آب در فضا مشاهده می شود . وجود چنین فضایی اطراف آبشار و صخره های پوشیده شده از خزه می تواند فضای بسیار مناسبی برای گردشگران تفریحی وکوهنوردی فراهم آورد .
روز تاسوعا در روستای قره داش
کی از مرسومترین رسمهای ماه محرم و صفر، پخش کردن غذای نذری است. پختن نذری هم فقط محدود به ایران و ما ایرانیها نمیشود بلکه خیلی از مسلمانان جهان در این ماهها رسم تهیه غذای نذری دارند.
حالا که بازار عروسیا تو روستامون داغه، بد نیست راجع به سنت ها و آداب و رسوم مراسم عروسی هم مطلب بذاریم. دوستانی که فرصت و علاقه دارند فکر میکنم گذاشتن اینجور مطالب هم جالب میشه.
یکی از رسم های تقریبا رایج تو روستای ما، که برای من جالبه و البته جای سوال، بستن کمر عروس است. این مراسم در شبی که عروس از خانه پدر به خانه داماد می رود اجرا می شود . به این صورت که برادر داماد یا پدر داماد شال یا روبان قرمزی را به دور کمر عروس می بندد. به اين ترتيب كه شال را سه بار از بالاي سر و زير پاهاي عروس عبور داده و در بار آخر (سوم) آن را به كمر عروس گره زده و این شعر را ميگويد:
یئدی اوغلان ایسته ره م سون بئشیگین قیز گلین
دوستان کسی فلسفه این رسم رو میدونه؟
عزیزان اگه نظری دارند خوشحال میشیم بشنویم...
شب یلدا که در زبان شیرین خودمون چیله گئجه سی می گوییم، یکی از مراسمی است که در روستای قره داش مثل مناطق دیگر آذربایجان شرقی برپا می شود. در این شب مردم روستا با جمع شدن در منزل یکی از اقوام -معمولا بزرگ فامیل- سعی می کنند این طولانی ترین شب سال را به بهترین شکل ممکن بگذرانند. معمولا وقتی عده ای دور هم جمع می شوند یکی از سرگرمی هایشان خوردن تنقلات و میوه است... که البته در بین خوراکی های این شب «چیله قاپیزی» از اهمیت بسزایی برخوردار است! و در واقع سمبل این شب به شمار می رود.
در این شب رسم بر این است که برای نامزدها «خوانچه» می برند. به این صورت که عده ای از فامیل در خانه پدر داماد جمع می شوند و هدایایی را نیز با خود می برند. این هدایا و هدایایی که خانواده داماد تدارک دیده اند را به همراه میوه، شیرینی، آجیل و البته «چیله قارپیزی» در طبق هایی قرار می دهند و به خانه عروس می برند.
بنده مختصری درباره این شب نوشتم... اما خوشحال می شوم هم روستایی های عزیز نیز نظر خود را درباره این شب بیان کنند و به رسومات دیگری که مختص این شب است اشاره کنند... اگر خاطره ای دارند برایمان تعریف کنند... یا حتی اگر برایشان مقدور است تصاویری از مراسم شب یلدای روستا تو وبلاگ قرار بدن...
در این روستا درختان میوه های مختلفی هم دارد که شامل سیب ، زردآلو ، هلو ، گلابی ، آلو ، گوجه سبز ، شلیل ، توت ، ، آلبالو ، گیلاس ، بادام ، گردو ، سنجد و ... می باشد.
تعداد صفحات : 6